وافیه الاصول = مختصر الاصول = الوافیه فی الاصول | wāfīya-tul uṣūl = muxtaṣar-ul uṣūl = al-wāfīya fi-l uṣūl(اصول فقه)
تونی ، عبداالله بن محمد، - 1071 قمری
tūnī, ‘abd-ol-lāh ebn-e mohammad(- 1661)
وافیه الاصول = مختصر الاصول = الوافیه فی الاصول | wāfīya-tul uṣūl = muxtaṣar-ul uṣūl = al-wāfīya fi-l uṣūl(اصول فقه)
تونی ، عبداالله بن محمد، - 1071 قمری
tūnī, ‘abd-ol-lāh ebn-e mohammad(- 1661)
حاشیه عده الاصول = تعلیقات علی عده الاصول = شرح عده الاصول | ḥāšīyat-u ‘uddat-il usūl = ta‘līqāt-un ‘alā ‘uddat-il usūl = š.-u ‘iddat-il usūl(اصول فقه)
قزوینی ، خلیل بن غازی ، 1001 - 1089 قمری
qazvīnī, xalīl ebn-e qāzī (1593 - 1678)
حاشیه عده الاصول = تعلیقات علی عده الاصول = شرح عده الاصول | ḥāšīyat-u ‘uddat-il usūl = ta‘līqāt-un ‘alā ‘uddat-il usūl = š.-u ‘iddat-il usūl(اصول فقه)
قزوینی ، خلیل بن غازی ، 1001 - 1089 قمری
qazvīnī, xalīl ebn-e qāzī (1593 - 1678)
حاشیه عده الاصول = تعلیقات علی عده الاصول = شرح عده الاصول | ḥāšīyat-u ‘uddat-il usūl = ta‘līqāt-un ‘alā ‘uddat-il usūl = š.-u ‘iddat-il usūl(اصول فقه)
قزوینی ، خلیل بن غازی ، 1001 - 1089 قمری
qazvīnī, xalīl ebn-e qāzī (1593 - 1678)
حاشیه عده الاصول = تعلیقات علی عده الاصول = شرح عده الاصول | ḥāšīyat-u ‘uddat-il usūl = ta‘līqāt-un ‘alā ‘uddat-il usūl = š.-u ‘iddat-il usūl(اصول فقه)
قزوینی ، خلیل بن غازی ، 1001 - 1089 قمری
qazvīnī, xalīl ebn-e qāzī (1593 - 1678)
حاشیه عده الاصول = تعلیقات علی عده الاصول = شرح عده الاصول | ḥāšīyat-u ‘uddat-il usūl = ta‘līqāt-un ‘alā ‘uddat-il usūl = š.-u ‘iddat-il usūl(اصول فقه)
قزوینی ، خلیل بن غازی ، 1001 - 1089 قمری
qazvīnī, xalīl ebn-e qāzī (1593 - 1678)
حاشیه عده الاصول = تعلیقات علی عده الاصول = شرح عده الاصول | ḥāšīyat-u ‘uddat-il usūl = ta‘līqāt-un ‘alā ‘uddat-il usūl = š.-u ‘iddat-il usūl(اصول فقه)
قزوینی ، خلیل بن غازی ، 1001 - 1089 قمری
qazvīnī, xalīl ebn-e qāzī (1593 - 1678)
حاشیه شرح منهج الوصول الی تخریج الفصول | ḥāšīyat-u š.-i minhaj-il wuṣūl ilā taxrīj-il fuṣūl(فقه)
عبادی ، احمد بن قاسم ، - 994 قمری
‘ebādī, ahmad ebn-e qāsem ( - 1586)
الفصول فی شرح تهذیب الوصول = الفوائد المنصوریه | al-fuṣūl fī š.-i tahḏīb-il wuṣūl = al-fawā’id-ul manṣūryya(اصول فقه)
فارسی شیرازی ، منصور بن عبداالله، ق 10 قمری
fārsī šīrāzī, mansūr ebn-e ‘abd-ol-lāh (- 16c)