صیغ عقد النکاح و الطلاق = صیغ العقود و الایقاعات | ṣīyaġ-u ‘aqd-in nikāḥ wa-ṭ ṭalāq = ṣīyaġ-ul ‘uqūd wa-l īqā‘āt(فقه)
استرآبادی ، محمد جعفر بن سیف الدین ، 1198 - 1263 قمری
estarābādī, mohammad ja‘far ebn-e sayf-od-dīn (1784 - 1847)
صیغ عقد النکاح و الطلاق = صیغ العقود و الایقاعات | ṣīyaġ-u ‘aqd-in nikāḥ wa-ṭ ṭalāq = ṣīyaġ-ul ‘uqūd wa-l īqā‘āt(فقه)
استرآبادی ، محمد جعفر بن سیف الدین ، 1198 - 1263 قمری
estarābādī, mohammad ja‘far ebn-e sayf-od-dīn (1784 - 1847)
حاشیه وافیه الاصول = شرح الوافیه | ḥāšīyat-u wāfīya-tul usūl = š.-il wāfīya(اصول فقه)
بحرالعلوم ، محمد مهدی بن مرتضی ، 1155 - 1212 قمری
bahr-ol-‘olūm, mohammad mahdī ebn-e morteza (1742 - 1798)
منهاج النجاه = شرح حدیث طلب العلم | menhāj-un najāt = š. hadīs-i ṭalab-ul ‘ilm(کلام و اعتقادات ، شرح حدیث)
فیض کاشانی ، محمد بن شاه مرتضی ، 1006 - 1091 قمری
feyz-e kāšānī, mohammad ebn-e šāh morteza (1598 - 1680)
البحر الزاخر فی اصول الاوائل و الاواخر | al-baḥr-uz zāxir fī usūl-il awā’il wa-l awāxir(اصول فقه)
قزوینی ، محمد مهدی بن حسن ، 1222 - 1300 قمری
qazvīnī, mohammad mahdī ebn-e hasan (1807-1883)
حاشیه شرح المیبدی علی هدایه الحکمه = حاشیه شرح میبدی | ḥāšīyat-u š.-il miybudī ‘alā hidāyat-il ḥikma = hāšīye- ye š.-e meybodī(فلسفه)
لاری انصاری ، محمد بن صلاح ، - 979 ؟ قمری
lārī ansārī, mohammad ebn-e salāh ( - 1572)
حاشیه وافیه الاصول = شرح الوافیه | ḥāšīyat-u wāfīya-tul usūl = š.-il wāfīya(اصول فقه)
بحرالعلوم ، محمد مهدی بن مرتضی ، 1155 - 1212 قمری
bahr-ol-‘olūm, mohammad mahdī ebn-e morteza (1742 - 1798)
حاشیه وافیه الاصول = شرح الوافیه | ḥāšīyat-u wāfīya-tul usūl = š.-il wāfīya(اصول فقه)
بحرالعلوم ، محمد مهدی بن مرتضی ، 1155 - 1212 قمری
bahr-ol-‘olūm, mohammad mahdī ebn-e morteza (1742 - 1798)
الارث = المیراث = احکام الفرائض و المواریث = المیراث لجمیع الوراث | mīrāṯ li-jamī‘-il wurrāṯ(فقه)
هروی ، محمد تقی بن حسینعلی ، 1217 - 1299 قمری
heravī, mohammad taqī ebn-e hoseyn-‘alī (1803 - 1882)
المثلث فی اللغه = مثلثات قطرب | al-muṯallaṯ fi-l luġa = muṯallaṯāt-i quṭrub(لغت)
قطرب ، محمد بن مستنیر، - 206 قمری
qotrob, mohammad ebn-e mostanīr ( - 822)
ﻣﺜﻠﺚ ﺩﺭﻛﻼﻡ ﻋﺮﺏ ﻛﻠﻤ ﻪﺍﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﻔﺘﺢ ﻭ ﺿﻢ ﻭ ﻛﺴﺮ ﺣﺮﻑ ﺍﻭﻝ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﺧﺎﺻﻲ ﺩﻫﺪ. ﻧﺨﺴﺘﻴ