المناهج السویه فی شرح الروضه البهیه فی شرح اللمعه الدمشقیه | manāhij-us sawīya fī š.-ir raw۵at-il bahīya fī š.-il lum‘at-id dimašqīya(فقه)

فاضل هندی ، محمد بن حسن ، 1062 - 1137 قمری
fāzel-e hendī,mohammad ebn-e hasan (1652 - 1725)


حاشیه الروضه البهیه فی شرح اللمعه الدمشقیه | ḥāšīyat-ur rawḍat-il bahīya fī š.-il lum‘at-id dimašqīya(فقه)

آرانی کاشانی ، غلامرضا بن محمد علی ، 1192 - 1265 قمری
ārānī-e kāšānī, qolām rezā ebn-e mohammad ‘alī (1778 - 1849)


حاشیه شبهه الاستلزام للفاضل الیزدی | ḥāšīyat-u šubhat-il istilzām li-l-fāḍil-il yazdī(فلسفه)

محقق خوانساری ، حسین بن محمد، 1016 - 1099 قمری
mohaqqeq-e xānsārī, hoseyn ebn-e mohammad (1608 - 1688)


موائد العوائد فی بیان القواعد و الفوائد | mawā’id-ul ‘awā’id fī bayān-il qawā‘id wa-l fawā’id(اصول فقه)

استرآبادی ، محمد جعفر بن سیف الدین ، 1198 - 1263 قمری
estarābādī, mohammad ja‘far ebn-e sayf-od-dīn (1784 - 1847)


الروضه البهیه فی الاجازه الشفیعیه | rawḍat-ul bahīyya fi-l ijāzat-iš šafī‘īyya(اجازات)

جاپلقی بروجردی شفیعا، محمد شفیع بن علی اکبر، - 1280 قمری
jāpalaqī borūjerdī šafī‘ā, mohammad šafī‘ ebn-e ‘alā akbar (- 1864)


مشیت = رساله المشیه | mašīyat = r.-ul mašīyya(عرفان و تصوف)

همدانی ، علی بن محمد، 714 - 786 قمری
hamadānī, ‘alī ebn-e mohammad (1315 - 1385)

ﮔﻔﺘﺎﺭﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻮﺗﺎﻩ، ﺑﺎ ﺳﺮﺑﻨﺪﻫﺎﻱ »ﺍﻱ ﺩﺭﻭﻳﺶ، ﺍﻱ ﻋﺰﻳﺰ« ﺑﻪ ﻧﺜﺮ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﻢ، ﺑﺮﺍﻱ ﺳﺎﻟﻜﺎﻥ. ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻛ

مسکن الشجون (مختصر) | musakkin-uš šujūn (mx.)(فقه)

گلپایگانی ، محمد تقی ، - 1292 قمری
golpāygānī, mohammad taqī (- 1875)

ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ: ﻣﺴﻜﻦ ﺍﻟﺸﺠﻮﻥ ﻓﻲ ﺣﻜﻢ ﺍﻟﻔﺮﺍﺭ ﻣﻦ ﺍﻟﻄﺎﻋﻮﻥ؛ ﺟﺰﺍﻳﺮﻱ، ﻧﻌﻤﺔ ﺍﷲ ﺑﻦ ﻋﺒﺪﺍﷲ (۱۰۵۰ - ۱۱۱۲) ﻣﺨﺘﺼﺮﻱ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻛﺘ?

لسان الخواص | lisān-ul xawāṣ(دائره المعارف)

قزوینی ، محمد بن حسن ، - 1096 قمری
qazvīnī, mohammad ebn-e hasan(- 1685)

ﺩﺍﺋﺮﺓ ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ ﻣﻬﻤﻲ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻣ ﻲﺁﻳﺪ، ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﻔﺼﻞ ﺷﺮﺡ ??

اجازه لمحمد حسین خوانساری | ijāzat-un li-muḥammad ḥusayn xānsārī(اجازات)

شریعت اصفهانی ، فتح االله بن محمد جواد، 1266 - 1339 قمری
šarī‘at-e esfahānī, fath-ol-lāh ebn-e mohammad javād (1850 - 1921)


الحق و الحکم = سلطنه الشخص علی غیره | al-ḥaqq wa-l ḥukm = salṭanat-uš šaxṣ ‘alā ġayr-i-h(اصول فقه)

تهرانی نجفی ، هادی بن محمد امین ، - 1321 قمری
tehrānī najafī, hādī ebn-e mohammad amīn ( - 1903)