المثلث فی اللغه = مثلثات قطرب | al-muṯallaṯ fi-l luġa = muṯallaṯāt-i quṭrub(لغت)
قطرب ، محمد بن مستنیر، - 206 قمری
qotrob, mohammad ebn-e mostanīr ( - 822)
ﻣﺜﻠﺚ ﺩﺭﻛﻼﻡ ﻋﺮﺏ ﻛﻠﻤ ﻪﺍﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﻔﺘﺢ ﻭ ﺿﻢ ﻭ ﻛﺴﺮ ﺣﺮﻑ ﺍﻭﻝ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﺧﺎﺻﻲ ﺩﻫﺪ. ﻧﺨﺴﺘﻴ
حاشیه وافیه الاصول = شرح الوافیه | ḥāšīyat-u wāfīya-tul usūl = š.-il wāfīya(اصول فقه)
بحرالعلوم ، محمد مهدی بن مرتضی ، 1155 - 1212 قمری
bahr-ol-‘olūm, mohammad mahdī ebn-e morteza (1742 - 1798)
منهاج النجاه = شرح حدیث طلب العلم | menhāj-un najāt = š. hadīs-i ṭalab-ul ‘ilm(کلام و اعتقادات ، شرح حدیث)
فیض کاشانی ، محمد بن شاه مرتضی ، 1006 - 1091 قمری
feyz-e kāšānī, mohammad ebn-e šāh morteza (1598 - 1680)
صیغ عقد النکاح و الطلاق = صیغ العقود و الایقاعات | ṣīyaġ-u ‘aqd-in nikāḥ wa-ṭ ṭalāq = ṣīyaġ-ul ‘uqūd wa-l īqā‘āt(فقه)
استرآبادی ، محمد جعفر بن سیف الدین ، 1198 - 1263 قمری
estarābādī, mohammad ja‘far ebn-e sayf-od-dīn (1784 - 1847)
المثلث فی اللغه = مثلثات قطرب | al-muṯallaṯ fi-l luġa = muṯallaṯāt-i quṭrub(لغت)
قطرب ، محمد بن مستنیر، - 206 قمری
qotrob, mohammad ebn-e mostanīr ( - 822)
ﻣﺜﻠﺚ ﺩﺭﻛﻼﻡ ﻋﺮﺏ ﻛﻠﻤ ﻪﺍﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﻔﺘﺢ ﻭ ﺿﻢ ﻭ ﻛﺴﺮ ﺣﺮﻑ ﺍﻭﻝ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﺧﺎﺻﻲ ﺩﻫﺪ. ﻧﺨﺴﺘﻴ
داستان اشرف خان حاکم عربستان | dāstān-e ašraf xān hākem-e ‘arabestān(داستان)
معیرالممالک ، دوست محمد بن دوستعلی ، 1273 - 1331 قمری
mo‘ayyer-ol-mamālek, dūst mohammad ebn-e dūst‘alī (1857 - 1913)
حاشیه وافیه الاصول = شرح الوافیه | ḥāšīyat-u wāfīya-tul usūl = š.-il wāfīya(اصول فقه)
بحرالعلوم ، محمد مهدی بن مرتضی ، 1155 - 1212 قمری
bahr-ol-‘olūm, mohammad mahdī ebn-e morteza (1742 - 1798)
مدارک الاحکام فی شرح شرایع الاسلام = شرح شرایع | madārik-ul aḥkām fī š.-i šarāyi‘-il islām = š.-u šarāyi‘(فقه)
موسوی عاملی ، محمد بن علی ، 946 - 1009 قمری
mūsavī ‘āmelī, mohammad ebn-e ‘alī (1540 - 1601)
حاشیه القوانین المحکمه | ḥāšīyat-ul qawānīn-il muḥkama(اصول فقه)
شریف العلماء، محمد شریف بن حسینعلی ، - 1245 ؟ قمری
šarīf-ol-‘olamā’, mohammad šarīf ebn-e hoseyn-‘alī (- 1830)
ریاض الانشاء = روضه الانشاء | rīyāz-ol enšā’ = rawzat-ol enšā’(انشاء)
خواجه جهان ، محمود بن محمد، 808 - 886 قمری
xāje jahān, mahmūd ebn-e mohammad (1406 - 1482)