ده قاعده = ده اصل = میزان العقائد = سیر و سلوک = الاصول العشره (ترجمه ) | dah qā‘ede = dah asl = mīzān-ol ‘aqā’ed = seyr va solūk = al-osūl-ol ‘ašare (t.)(عرفان و تصوف)
همدانی ، علی بن محمد، 714 - 786 قمری
hamadānī, ‘alī ebn-e mohammad (1315 - 1385)
الشواهد الربوبیه فی المناهج السلوکیه | aš-šavāhed-ur rubūbīya fi-l manāhij-is sulūkīya(فلسفه ، عرفان و تصوف)
صدرالدین شیرازی ، محمد بن ابراهیم ، 979 - 1050 قمری
sadr-od-dīn-e šīrāzī, mohammad ebn-e ebrāhīm (1572 - 1641)
الشواهد الربوبیه فی المناهج السلوکیه | aš-šavāhed-ur rubūbīya fi-l manāhij-is sulūkīya(فلسفه ، عرفان و تصوف)
صدرالدین شیرازی ، محمد بن ابراهیم ، 979 - 1050 قمری
sadr-od-dīn-e šīrāzī, mohammad ebn-e ebrāhīm (1572 - 1641)
اجازه للسید عبدالکریم جزایری | ijāzat-un li-s-sayyid ‘abd-ul-karīm jazāyirī(اجازات)
بحرالعلوم ، محمد مهدی بن مرتضی ، 1155 - 1212 قمری
bahr-ol-‘olūm, mohammad mahdī ebn-e mortezā (1742 - 1798)
غنائم الایام فی مسائل الحلال و الحرام | ġanā’im-ul ayyām fī masā’il-il ḥalāl wa-l ḥarām(فقه)
میرزای قمی ، ابوالقاسم بن محمد حسن ، 1151 - 1231 قمری
mīrzā-ye qomī, ab-ol-qāsem ebn-e mohammad hasan (1739 - 1816)
الوسائط = تقسیم القضیه بالحملیه و شرطیه | al-wasā’iṭ = taqsīm-ul qa۴īya bi-l-ḥamlīya wa-š šarṭīya(منطق)
عصام الدین اسفراینی ، ابراهیم بن محمد، 873 - 951 ؟ قمری
‘esām-od-dīn-e esfarāyenī, ebrāhīm ebn-e mohammad (1469 - 1545)
الاقتصاد الهادی الی طریق الرشاد فیما یجب علی العباد | al-iqtisād-ul hādī ilā ṭarīq-ir rašād fīmā yajib ‘ala-l ‘ibād(کلام و اعتقادات ، فقه)
شیخ طوسی ، محمد بن حسن ، 385 - 460 قمری
šayx-e tūsī, mohammad ebn-e hasan (996-1069)
الشواهد الربوبیه فی المناهج السلوکیه | aš-šavāhed-ur rubūbīya fi-l manāhij-is sulūkīya(فلسفه ، عرفان و تصوف)
صدرالدین شیرازی ، محمد بن ابراهیم ، 979 - 1050 قمری
sadr-od-dīn-e šīrāzī, mohammad ebn-e ebrāhīm (1572 - 1641)
منیه الحریص علی فهم ملخص التلخیص | munyat-ul ḥarīṣ ‘alā fahm-i mulaxxaṣ-it talxīṣ(معانی بیان)
فاضل هندی ، محمد بن حسن ، 1062 - 1137 قمری
fāzel-e hendī, mohammad-e-bn-e hasan (1652 - 1725)
غنائم الایام فی مسائل الحلال و الحرام | ġanā’im-ul ayyām fī masā’il-il ḥalāl wa-l ḥarām(فقه)
میرزای قمی ، ابوالقاسم بن محمد حسن ، 1151 - 1231 قمری
mīrzā-ye qomī, ab-ol-qāsem ebn-e mohammad hasan (1739 - 1816)