گوی و چوگان = حالنامه | gūy va čovgān = hāl-nāme(شعر)
عارفی هروی ، محمود بن محمد، 791 - 853 قمری
‘ārefī heravī,mahmūd ebn-e mohammad (1390 - 1450)
ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺗﺄﻟﻴﻒ: ۸۴۲ﻕ ﻣﺜﻨﻮﻱ ﻋﺮﻓﺎﻧﻲ ﺑﺮ ﻭﺯﻥ »ﻟﻴﻠﻲ ﻭ ﻣﺠﻨﻮﻥ« ﻧﻈﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ۵۱۰ ﺑﻴﺖ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺁﻥ ﺁﻣﺪﻩ: »ﻛﺮﺩﻡ ﺑﺪﻭ ??
المناهج السویه فی شرح الروضه البهیه فی شرح اللمعه الدمشقیه | manāhij-us sawīya fī š.-ir raw۵at-il bahīya fī š.-il lum‘at-id dimašqīya(فقه)
فاضل هندی ، محمد بن حسن ، 1062 - 1137 قمری
fāzel-e hendī,mohammad ebn-e hasan (1652 - 1725)
الاساس لعقائد الاکیاس فی معرفه رب العالمین | al-asās li-‘aqā’id-il-akyās fī ma‘rifat-i rabb-il-‘ālamīn(کلام و اعتقادات)
منصور باالله، قاسم بن محمد، 967 - 1029 قمری
mansūr-o be-l-lāh, qāsem ebn-e mohammad (1560 - 1620)
المرموزات العشرون | almarmūzāt-ul ‘išrūn(عرفان و تصوف)
باغنوی شیرازی ، مظفر بن محمد، - 688 قمری
bāqnavī šīrāzī,mozaffar ebn-e mohammad(- 1290)
ﺭﺳﺎﻟﻪ ﺍﻱ ﺍﺳﺖ ﻋﺮﻓﺎﻧﻴﺪﺭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻋﺮﻓﺎﻧﻲ ﻭ ﭘﻨﺪﻭﺍﻧﺪﺭﺯ ﺑﻪ ﻧﺜﺮ ﻭ ﺷﻌﺮ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﻋﺮﻓﺎ ﻭ ﺻﻮﻓﻴﻪ؛ ﺩﺭ ﺑﻴﺴ??
هدیه النمله الی مرجع المله | hedyat-on namla elā marja‘-el mella(کلام و اعتقادات)
؟ کوثر علیشاه ، محمد رضا بن علینقی ، 1261 - 1318 قمری
kowsar ‘alī-šāh, mohammad rezā ebn-e ‘alī-naqī (1845 - 1901)
عطر العروس و لاح خمر الکووس من النفوس | ‘iṭr-ul ‘arūs wa lāḥa xamr-ul ku’ūs min-an nufūs(فضایل و مناقب ، ادبیات)
امام الحرمین همدانی ، محمد بن عبدالوهاب ، - 1303 ؟ قمری
emām-ol-harameyn-e hamedānī, mohammad ebn-e ‘abd-ol-vahhāb (- 1886)
موائد العوائد فی بیان القواعد و الفوائد | mawā’id-ul ‘awā’id fī bayān-il qawā‘id wa-l fawā’id(اصول فقه)
استرآبادی ، محمد جعفر بن سیف الدین ، 1198 - 1263 قمری
estarābādī, mohammad ja‘far ebn-e sayf-od-dīn (1784 - 1847)
خزائن العلوم = خلاصه موائد العوائد | xazā’in-ul ‘ulūm = xulāṣat-u mawā’id-il ‘awā’id(اصول فقه)
استرآبادی ، محمد جعفر بن سیف الدین ، 1198 - 1263 قمری
estarābādī, mohammad ja‘far ebn-e sayf-od-dīn (1784 - 1847)
دافعه العطب فی حکم آنیه الفضه و الذهب | dāfi‘at-ul ‘aṭab fī ḥukm-i ānīyat-il fiḍḍa wa-ḏ ḏahab(فقه)
موسوی زنجانی ، محمد بن ابی القاسم ، 1257؟ - 1329 قمری
mūsavī zanjānī, mohammad ebn-e abe-l-qāsem (1841 - 1911)
مشیت = رساله المشیه | mašīyat = r.-ul mašīyya(عرفان و تصوف)
همدانی ، علی بن محمد، 714 - 786 قمری
hamadānī, ‘alī ebn-e mohammad (1315 - 1385)
ﮔﻔﺘﺎﺭﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻮﺗﺎﻩ، ﺑﺎ ﺳﺮﺑﻨﺪﻫﺎﻱ »ﺍﻱ ﺩﺭﻭﻳﺶ، ﺍﻱ ﻋﺰﻳﺰ« ﺑﻪ ﻧﺜﺮ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﻢ، ﺑﺮﺍﻱ ﺳﺎﻟﻜﺎﻥ. ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻛ