المناهج السویه فی شرح الروضه البهیه فی شرح اللمعه الدمشقیه | manāhij-us sawīya fī š.-ir raw۵at-il bahīya fī š.-il lum‘at-id dimašqīya(فقه)
فاضل هندی ، محمد بن حسن ، 1062 - 1137 قمری
fāzel-e hendī,mohammad ebn-e hasan (1652 - 1725)
مشیت = رساله المشیه | mašīyat = r.-ul mašīyya(عرفان و تصوف)
همدانی ، علی بن محمد، 714 - 786 قمری
hamadānī, ‘alī ebn-e mohammad (1315 - 1385)
ﮔﻔﺘﺎﺭﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻮﺗﺎﻩ، ﺑﺎ ﺳﺮﺑﻨﺪﻫﺎﻱ »ﺍﻱ ﺩﺭﻭﻳﺶ، ﺍﻱ ﻋﺰﻳﺰ« ﺑﻪ ﻧﺜﺮ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﻢ، ﺑﺮﺍﻱ ﺳﺎﻟﻜﺎﻥ. ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻛ
مقدمه مرآت الانوار و مشکاه الاسرار | moqaddame-ye mer’āt-ol anvār va meškāt-ol asrār(تفسیر)
فتونی اصفهانی ، ابوالحسن بن محمد طاهر، - 1138 قمری
fotūnī esfahānī, ab-ol-hasan ebn-e mohammad tāher(- 1726)
اجازه لمحمد حسین خوانساری | ijāzat-un li-muḥammad ḥusayn xānsārī(اجازات)
شریعت اصفهانی ، فتح االله بن محمد جواد، 1266 - 1339 قمری
šarī‘at-e esfahānī, fath-ol-lāh ebn-e mohammad javād (1850 - 1921)
خزائن العلوم = خلاصه موائد العوائد | xazā’in-ul ‘ulūm = xulāṣat-u mawā’id-il ‘awā’id(اصول فقه)
استرآبادی ، محمد جعفر بن سیف الدین ، 1198 - 1263 قمری
estarābādī, mohammad ja‘far ebn-e sayf-od-dīn (1784 - 1847)
منبع الحیاه فی عبارات الاحیاء و الاموات | manba‘-ul ḥayāt fī ‘ibārāt-il aḥyā’ wa-l amwāt(اصول فقه)
کلباسی ، ابوالمعالی بن محمد ابراهیم ، 1247 - 1315 قمری
kalbāsī, ab-ol-ma‘ālī ebn-e mohammad ebrāhīm (1832 - 1898)
الروضه البهیه فی الاجازه الشفیعیه | rawḍat-ul bahīyya fi-l ijāzat-iš šafī‘īyya(اجازات)
جاپلقی بروجردی شفیعا، محمد شفیع بن علی اکبر، - 1280 قمری
jāpalaqī borūjerdī šafī‘ā, mohammad šafī‘ ebn-e ‘alā akbar (- 1864)
نفائس الارقام = اثبات واجب | nafā’es-ol arqām = esbāt-e vājeb(کلام و اعتقادات)
فانی شیرازی دهدار، محمد بن محمود، 947 - 1016 قمری
fānī šīrāzī dehdār, mohammad ebn-e mahmūd (1541 - 1608)
گوی و چوگان = حالنامه | gūy va čovgān = hāl-nāme(شعر)
عارفی هروی ، محمود بن محمد، 791 - 853 قمری
‘ārefī heravī,mahmūd ebn-e mohammad (1390 - 1450)
ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺗﺄﻟﻴﻒ: ۸۴۲ﻕ ﻣﺜﻨﻮﻱ ﻋﺮﻓﺎﻧﻲ ﺑﺮ ﻭﺯﻥ »ﻟﻴﻠﻲ ﻭ ﻣﺠﻨﻮﻥ« ﻧﻈﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ۵۱۰ ﺑﻴﺖ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺁﻥ ﺁﻣﺪﻩ: »ﻛﺮﺩﻡ ﺑﺪﻭ ??
عوائد الایام من مهمات ادله الاحکام | ‘awā’id-ul ayyām min muhimmāt-i adillat-il aḥkām(اصول فقه)
نراقی ، احمد بن محمد مهدی ، 1185؟ - 1245 ؟ قمری
narāqī, ahmad ebn-e mohammad mahdī (1772 - 1830)