عوائد الایام من مهمات ادله الاحکام | ‘awā’id-ul ayyām min muhimmāt-i adillat-il aḥkām(اصول فقه)
نراقی ، احمد بن محمد مهدی ، 1185؟ - 1245 ؟ قمری
narāqī, ahmad ebn-e mohammad mahdī (1772 - 1830)
الفوائد الغرویه و الدرر النجفیه | al-fawā’id-ul ġarawīyya wa-d durar-un najafīyya(کلام و اعتقادات ، اصول فقه)
فتونی اصفهانی ، ابوالحسن بن محمد طاهر، - 1138 قمری
fotūnī esfahānī, ab-ol-hasan ebn-e mohammad tāher (- 1726)
مصباح القلوب | mesbāh-ol qolūb(تاریخ معصومین)
یزدی ، محمد حسین بن مومن ، ق 13 قمری
yazdī, mohammad hoseyn ebn-e mo’men (- 19c)
ﺩﺭ ۵۲ »ﻓﺼﻞ«، ﻛﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺑﺎ ﺣﺪﻳﺜﻲ ﺁﻏﺎﺯ ﻣ ﻲﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﭘﻲ ﺁﻥ ﺣﻜﺎﻳﺎﺕ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ »ﺭﻭﺿﺎﺕ« ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﻣﺆﻟﻒ ??
انوار العقول من اشعار وصی الرسول = دیوان امیرالمومنین علی (ع ) | anwār-ul ‘uqūl min aš‘ār-i waṣī-yir rasūl = d.-e amīr-il- mu’minīn ‘alī(شعر)
بیهقی نیشابوری کیدری ، محمد بن حسین ، ق 6 قمری
beyhaqī neyšābūrī keydarī, mohammad ebn-e hoseyn (- 12c)
منبع الحیاه فی عبارات الاحیاء و الاموات | manba‘-ul ḥayāt fī ‘ibārāt-il aḥyā’ wa-l amwāt(اصول فقه)
کلباسی ، ابوالمعالی بن محمد ابراهیم ، 1247 - 1315 قمری
kalbāsī, ab-ol-ma‘ālī ebn-e mohammad ebrāhīm (1832 - 1898)
بهجه الجمال و محجه الکمال فیما یجب علی الائمه و العمال | bahjat-ul jamāl wa maḥajjat-ul kamāl fī-mā yajib-u ‘ala-l ’a’immat-i wa-l ‘ummāl(اخلاق)
بهران ، محمد بن یحیی ، 888 - 957 قمری
bahrān, mohammad ebn-e yahyā (1484-1550)
المناهج السویه فی شرح الروضه البهیه فی شرح اللمعه الدمشقیه | manāhij-us sawīya fī š.-ir raw۵at-il bahīya fī š.-il lum‘at-id dimašqīya(فقه)
فاضل هندی ، محمد بن حسن ، 1062 - 1137 قمری
fāzel-e hendī,mohammad ebn-e hasan (1652 - 1725)
خزائن العلوم = خلاصه موائد العوائد | xazā’in-ul ‘ulūm = xulāṣat-u mawā’id-il ‘awā’id(اصول فقه)
استرآبادی ، محمد جعفر بن سیف الدین ، 1198 - 1263 قمری
estarābādī, mohammad ja‘far ebn-e sayf-od-dīn (1784 - 1847)
مشیت = رساله المشیه | mašīyat = r.-ul mašīyya(عرفان و تصوف)
همدانی ، علی بن محمد، 714 - 786 قمری
hamadānī, ‘alī ebn-e mohammad (1315 - 1385)
ﮔﻔﺘﺎﺭﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻮﺗﺎﻩ، ﺑﺎ ﺳﺮﺑﻨﺪﻫﺎﻱ »ﺍﻱ ﺩﺭﻭﻳﺶ، ﺍﻱ ﻋﺰﻳﺰ« ﺑﻪ ﻧﺜﺮ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﻢ، ﺑﺮﺍﻱ ﺳﺎﻟﻜﺎﻥ. ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻛ
موائد العوائد فی بیان القواعد و الفوائد | mawā’id-ul ‘awā’id fī bayān-il qawā‘id wa-l fawā’id(اصول فقه)
استرآبادی ، محمد جعفر بن سیف الدین ، 1198 - 1263 قمری
estarābādī, mohammad ja‘far ebn-e sayf-od-dīn (1784 - 1847)