الفوائد الغرویه و الدرر النجفیه | al-fawā’id-ul ġarawīyya wa-d durar-un najafīyya(کلام و اعتقادات ، اصول فقه)
فتونی اصفهانی ، ابوالحسن بن محمد طاهر، - 1138 قمری
fotūnī esfahānī, ab-ol-hasan ebn-e mohammad tāher (- 1726)
دعائم الدین و کشف الریبه فی اثبات الکره و الرجعه | da‘ā’im-ud dīn wa kašf-ur rība fī iṯbāt-il kura wa-r raj‘a(کلام و اعتقادات)
مشهدی ، محمد محسن بن عنایت االله، ق 12 قمری
mašhadī, mohammad mohsen ebn-e ‘enāyat-ol-lāh (- 18c)
رساله عدیمه النظیر فی تحقیق احوال ابی بصیر | r.-un adīmt-un naẓīr fī taḥqīq-i aḥwāl-i abi-baṣīr(رجال)
موسوی خوانساری ، محمد مهدی بن حسن ، - 1246 قمری
mūsavī xānsārī, mohammad mahdī ebn-e hasan (-1831)
الروضه البهیه فی الاجازه الشفیعیه | rawḍat-ul bahīyya fi-l ijāzat-iš šafī‘īyya(اجازات)
جاپلقی بروجردی شفیعا، محمد شفیع بن علی اکبر، - 1280 قمری
jāpalaqī borūjerdī šafī‘ā, mohammad šafī‘ ebn-e ‘alā akbar (- 1864)
کنز العلوم و الدر المنظوم فی حقائق علم الشریعه و دقائق علم الطبیعه | kanz-ul ‘ulūm wa durr-ul manẓūm fī ḥaqā’iq-i ‘ilm-iš šarī‘a wa daqā’iq-i ‘ilm-iṭṭabī‘a(گوناگون)
ابن تومرت ، محمد بن عبداالله، 485 - 524 قمری
ebn-e tomart, mohammad ebn-e ‘abd-ol-lāh (1093 - 1131)
اناجیل اربعه (ترجمه ) | anājīl-e arba‘e (t.)(کتاب آسمانی)
حسینی خاتون آبادی ، محمد باقر بن اسماعیل ، 1070 - 1127 قمری
hoseynī xātūn-ābādī, mohammad bāqer ebn-e esmā‘īl (1660 - 1715)
عوائد الایام من مهمات ادله الاحکام | ‘awā’id-ul ayyām min muhimmāt-i adillat-il aḥkām(اصول فقه)
نراقی ، احمد بن محمد مهدی ، 1185؟ - 1245 ؟ قمری
narāqī, ahmad ebn-e mohammad mahdī (1772 - 1830)
حاشیه لوامع الاسرار فی شرح مطالع الانوار | ḥāšīyat-u lawāmi‘-il asrār fī š.-i maṭāli‘-il anwār(منطق)
محقق خوانساری ، حسین بن محمد،1016 - 1099 قمری
mohaqqeq-e xānsārī, hoseyn ebn-e mohammad (1608 - 1688)
حاشیه شبهه الاستلزام للفاضل الیزدی | ḥāšīyat-u šubhat-il istilzām li-l-fāḍil-il yazdī(فلسفه)
محقق خوانساری ، حسین بن محمد، 1016 - 1099 قمری
mohaqqeq-e xānsārī, hoseyn ebn-e mohammad (1608 - 1688)
مزیل الاغیار عن الابصار | muzīl-ul aġyār ‘an-il abṣār(کلام و اعتقادات)
آل ابی خمسین ، محمد بن حسین ، ق 13
āl-e abī xamsīn,mohammad ebn-e hoseyn(- 13c)
ﭼﻮﻥ ﻣﺆﻟﻒ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﮔﻲ ﻇﻠﻢ ﻭﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺭﻭ ﻱﮔﺮﺩﺍﻧﻲ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ??