الشواهد الربوبیه فی المناهج السلوکیه | aš-šavāhed-ur rubūbīya fi-l manāhij-is sulūkīya(فلسفه ، عرفان و تصوف)
صدرالدین شیرازی ، محمد بن ابراهیم ، 979 - 1050 قمری
sadr-od-dīn-e šīrāzī, mohammad ebn-e ebrāhīm (1572 - 1641)
عین الیقین فی اصول الدین = الانوار و الاسرار | ‘ayn-ul yaqīn fī usūl-id dīn = al-anwār wa-l asrār(کلام و اعتقادات)
فیض کاشانی ، محمد بن شاه مرتضی ، 1006 - 1091 قمری
feyz-e kāšānī, mohammad ebn-e šāh morteza (1598 - 1680)
الکنز الافخر و السر الاعظم فی تصریف الحجر المکرم | al-kanz-ul afxar wa-s sirr-ul a‘ẓam fī taṣrīf-il ḥajar-il mukarram(کیمیا)
عراقی ، محمد بن احمد، - 580 ؟ قمری
‘erāqī, mohammad ebn-e ahmad(- 1185)
ده قاعده = ده اصل = میزان العقائد = سیر و سلوک = الاصول العشره (ترجمه ) | dah qā‘ede = dah asl = mīzān-ol ‘aqā’ed = seyr va solūk = al-osūl-ol ‘ašare (t.)(عرفان و تصوف)
همدانی ، علی بن محمد، 714 - 786 قمری
hamadānī, ‘alī ebn-e mohammad (1315 - 1385)
منیه الحریص علی فهم ملخص التلخیص | munyat-ul ḥarīṣ ‘alā fahm-i mulaxxaṣ-it talxīṣ(معانی بیان)
فاضل هندی ، محمد بن حسن ، 1062 - 1137 قمری
fāzel-e hendī, mohammad-e-bn-e hasan (1652 - 1725)
حاشیه الروضه البهیه فی شرح اللمعه الدمشقیه | ḥāšīyat-ur rawḍat-il bahīya fī š.-il lum‘at-id dimašqīya(فقه)
نراقی ، احمد بن محمد مهدی ، 1185؟ - 1245 ؟ قمری
narāqī, ahmad ebn-e mohammad mahdī (1772 - 1830)
غنائم الایام فی مسائل الحلال و الحرام | ġanā’im-ul ayyām fī masā’il-il ḥalāl wa-l ḥarām(فقه)
میرزای قمی ، ابوالقاسم بن محمد حسن ، 1151 - 1231 قمری
mīrzā-ye qomī, ab-ol-qāsem ebn-e mohammad hasan (1739 - 1816)
العصمه و الرجعه = جواب محمد علی میرزا | al-‘iṣma wa-r raj‘a = javāb-e mohammad ‘alī mīrzā(کلام و اعتقادات)
احسائی ، احمد بن زین الدین ، 1166 - 1241 ؟ قمری
ahsā’ī, ahmad ebn-e zayn-od-dīn (1753 - 1826)
کاشف الظلام فی حل معضلات الکلام | kāšef-oz zalām fī hall-e mo‘zalāt-el kalām(کلام و اعتقادات)
رشتی ، حبیب االله بن محمد علی ، 1234 - 1312 قمری
raštī, habīb-ol-lāh ebn-e mohammad ‘alī (1819 - 1895)
لب العلاج | lobb-ol ‘elāj(طب)
فتحانی ، محمد کاظم بن فتح االله
fathānī, mohammad kāzem ebn-e fath-ol-lāh
ﺧﻼﺻﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭﻫﺎﻱ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺍﻣﺮﺍﺽ ﺭﺍ ﻣﺆﻟﻒ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﭼﻮﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻛﺘﺎ ﺏﻫﺎﻱ ﻃﺒﻲ ﻋﺮﺑﻲ ﺑﻮ??