عوائد الایام من مهمات ادله الاحکام | ‘awā’id-ul ayyām min muhimmāt-i adillat-il aḥkām(اصول فقه)

نراقی ، احمد بن محمد مهدی ، 1185؟ - 1245 ؟ قمری
narāqī, ahmad ebn-e mohammad mahdī (1772 - 1830)


عوائد الایام من مهمات ادله الاحکام | ‘awā’id-ul ayyām min muhimmāt-i adillat-il aḥkām(اصول فقه)

نراقی ، احمد بن محمد مهدی ، 1185؟ - 1245 ؟ قمری
narāqī, ahmad ebn-e mohammad mahdī (1772 - 1830)


الحق و الحکم = سلطنه الشخص علی غیره | al-ḥaqq wa-l ḥukm = salṭanat-uš šaxṣ ‘alā ġayr-i-h(اصول فقه)

تهرانی نجفی ، هادی بن محمد امین ، - 1321 قمری
tehrānī najafī, hādī ebn-e mohammad amīn ( - 1903)


الفوائد الغرویه و الدرر النجفیه | al-fawā’id-ul ġarawīyya wa-d durar-un najafīyya(کلام و اعتقادات ، اصول فقه)

فتونی اصفهانی ، ابوالحسن بن محمد طاهر، - 1138 قمری
fotūnī esfahānī, ab-ol-hasan ebn-e mohammad tāher (- 1726)


عوائد الایام من مهمات ادله الاحکام | ‘awā’id-ul ayyām min muhimmāt-i adillat-il aḥkām(اصول فقه)

نراقی ، احمد بن محمد مهدی ، 1185؟ - 1245 ؟ قمری
narāqī, ahmad ebn-e mohammad mahdī (1772 - 1830)


عوائد الایام من مهمات ادله الاحکام | ‘awā’id-ul ayyām min muhimmāt-i adillat-il aḥkām(اصول فقه)

نراقی ، احمد بن محمد مهدی ، 1185؟ - 1245 ؟ قمری
narāqī, ahmad ebn-e mohammad mahdī (1772 - 1830)


نام ه ها (7) = نامه پرسش و تعزیت به تاج الدین محمد نوشابادی | nāme-hā = nāme-ye porseš va ta‘zīyat be tāj-od-dīn mohammad-e nūšābādī(نامه نگاری)

بابا افضل کاشانی ، محمد بن حسین ، - 667 ؟ قمری
bābā afzal-e kāšānī, mohammad ebn-e hoseyn(- 1269)


آداب البحث = آداب بحث و مناظره = زبده = رساله فی الاداب | ādāb-ol bahs = ādāb-e bahs va monāzere = zobde = r. f-el ādāb(منطق)

بقال ، شرف الدین حسن شاه ، - 905 ق
baqqāl, šaraf-od-dīn hasan šāh (-1499)


التجزی = تعلیقه علی مسئله تجزی الاجتهاد | at-tajazzī = ta‘līqat-un ‘alā mas’alat-it tajazzi-l ijtihād(اصول فقه)

همدانی ، عبدالصمد بن محمد حسین ، - 1216 قمری
hamadānī, ‘abd-os-samad ebn-e mohammad hoseyn (- 1802)


المشترک = الاشتراک | al-muštarak = al-ištirāk(اصول فقه)

طباطبائی ، مهدی بن علی ، - 1260 ؟ قمری
tabātabā’ī, mehdī ebn-e ‘alī (- 1844)

ﺭﺳﺎﻟﻪ ﺍﻱ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﺒﺤﺚ ﺍﺷﺘﺮﺍﻙ ﺍﻟﻔﺎﻅ (ﺍﺯ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﺍﺻﻮﻝ ﻓﻘﻪ) ﺩﺍﺭﺍﻱ ﭼﻨﺪ »ﻣﻄﻠﺐ« ﻭ ﻣﻄﻠﺐ ﺁﺧﺮ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﻟﻔﻆ ﺩﺭ ﻣ